چرا بعضی از مبتلایان به كووید-19 به رغم داشتن آنتی بادی زیاد به شدت بیمار می شوند؟
محققان دریافتند که یک مولکول طبیعی در بدن می تواند مانع اتصال آنتی بادی های انسان به ویروس سارس-کوو-۲ شود.
به گزارش تعمیرکار به نقل از ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، این کشف می تواند به یافتن توضیحی برای این سوال که چرا بعضی از مبتلایان به کووید-۱۹ به رغم داشتن سطح بالای آنتی بادی به شدت بیمار می شوند، کمک نماید.
در این مقاله که در تاریخ ۲۲ آوریل در مجله ی "Science Advances" انتشار یافت، تعدادی از پژوهشگران موسسه ی "فرانسیس کریک"(Francis Crick) با همکاری محققان کالج امپریال لندن(Imperial College)، کالج کینگز لندن( Kings College) و دانشگاه کالج لندن(UCL) دریافتند که مولکول های بیلی وردین و بیلی روبین که به صورت طبیعی در بدن وجود دارند می توانند مانع اتصال آنتی بادی ها به پروتئین سنبله ویروس کرونا شوند.
از آنجایی که واکسن ها در سرتاسر جهان در حال توزیع هستند، درک ایمنی بدن در مقابل سارس-کوو-۲ و همینطور نحوه ی گریز ویروس از آنتی بادی ها بسیار اهمیت دارد. با این وجود هنوز ناشناخته های زیادی در این مورد وجود دارد. توانایی سیستم ایمنی در کنترل بیماری و کیفیت آنتی بادی افراد مختلف بسیار متغیر است و در همه یکسان نیست.
دانشمندان موسسه ی کریک که آزمایشاتی انجام می دادند تا بفهمند آیا فردی در معرض ویروس بوده است یا خیر، دریافتند که پروتئین سنبله سارس-کوو-۲ به مولکول بیلی وردین متصل می شود. این مولکول به پروتئین های ویروس رنگ سبز غیرمعمولی می دهد.
این گروه با همکاری محققان کالج امپریال و کینگز و UCL دریافتند که این مولکول های طبیعی سبب کاهش اتصال آنتی بادی ها به پروتئین سنبله ویروس می شوند. آنها سرم خون و آنتی بادی های افرادی که به سارس -کوو-۲ آلوده شده بودند را بررسی کردند و دریافتند که بیلی وردین سبب کاهش ۳۰ تا ۵۰ درصدی اتصال آنتی بادی های بدن به پروتئین سنبله ویروس می شود و بعضی از آنتی بادی هایی که در خنثی کردن ویروس نقش دارند را غیرفعال می کند.
چنین اثرگذاری قابل توجهی کاملا غیرمنتظره بود چونکه بیلی وردین تنها به بخش کوچکی از ویروس متصل می شود. برای یافتن عملکرد آن، محققان از میکروسکوپ الکترونی کرایو و روش بلورشناسی پرتو ایکس استفاده کردند تا ارتباط میان بیلی وردین، پروتئین سنبله و آنتی بادی ها را با جزئیات بیشتری مشاهده کنند.
آنها دریافتند که بیلی وردین به پایانه ی N پروتئین سنبله متصل می شود و اجازه نمی دهد این بخش ساختارهای خویش را آشکار کند. این بدان معناست که آنتی بادی ها قادر به دستیابی به نقاط مورد هدف شان نیستند ازاین رو نمی توانند به ویروس متصل شده و آنرا خنثی کنند.
آناکارا روزا(Annachiara Rosa)، نویسنده ی اصلی این مقاله می گوید: هنگامی که سارس-کوو-۲ ریه های یک بیمار را درگیر می کند سبب ایجاد صدمه به عروق خونی می شود که در نتیجه سلول های ایمنی افزایش می یابند. هر دوی این پیامدها سبب افزایش سطح بیلی روبین و بیلی وردین در بافت های اطراف می شود و هرچه تعداد این مولکول ها بیشتر شود ویروس فرصت بیشتری برای پنهان شدن در مقابل آنتی بادی خواهد داشت. این فرآیند واقعا قابل توجه است چونکه ویروس از عوارض ناشی از صدمه ای که بوجود آورده سود می برد.
پیتر چراپانو(Peter Cherepanov)، از نویسندگان این مقاله می گوید: در ماه های اولیه شروع همه گیری ما به شدت مشغول یافتن آنتی ژن های ویروس برای ساخت آزمایشات تشخیصی بودیم و هنگامی که پروتئین های سبز رنگ را مشاهده کردیم انتظار داشتیم به پاسخی ساده دست یابیم اما در عوض ترفند جدید ویروس در فرار از آنتی بادی ها ما را حیرت زده کرد.
محققان این تحقیقات را از زوایای مختلف ادامه خواهند داد همچون بررسی میزان بیلی وردین و یافتن راهی برای اتصال آنتی بادی به بخش های دیگر ویروس.
منبع: تعمیركار
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب