در گزارش تعمیركار اعلام شد؛
چالشهای صنعتی شدن طرح تبدیل زباله به سوخت
تعمیرکار: مدیر شرکت دانش بنیان تولیدکننده سوخت از زباله ضمن اعلام مزایای تولید این محصول، موانع و چالشهای صنعتی شدن پروژه را تشریح نمود.
خبرگزاری مهر - گروه دانش و فناوری؛ سالهاست سه گانه «زباله؛ آلودگی هوا؛ محیط زیست» بعنوان یک معضل بزرگ، گریبان گیرمان شده اما هنوز برای رفع آن اقداماتی که لازم است انجام نشده است.
بر اساس آخرین یافته ها، سالانه در کشور ۴ میلیون تن زباله پلیمری و پلاستیکی تولید می شود که خوش بینانه امکان بازیافت ۲۰ درصد آن وجود دارد. اما این بازیافت همراه با ایجاد آلودگی محیط زیست است و به محصول مفیدی تبدیل نمی گردد.
از سوی دیگر، سالیانه بیش از ۳ هزار تن زباله پلیمری و پلاستیکی ریجکتی در کشور تولید می شود که بطور معمول مورد استفاده پیمانکاران بازیافت قرار نمی گیرند.
محققان یک شرکت دانش بنیان برای حل این چالشها، راهکاری علمی ارائه کرده اند که می توان به وسیله آن از زباله های پلاستیکی و پلیمری، بنزین و گازوئیل تولید کرد. سوخت تولید شده از این طریق بدون ایجاد آلودگی خواهد بود و بگفته آنها با این دستاورد می توان از زباله های بدون کاربرد، هزاران تن بنزین و گازوئیل باکیفیت تولید کرد.
این شرکت دانش بنیان فعال در عرصه نفت، گاز و پتروشیمی توانسته دانش فنی «تبدیل ضایعات و زباله های پلیمری و پلاستیکی به بنزین و گازوئیل» را بدست بیاورد. این طرح در بیست و نهمین رویداد «دوشنبه های استارت آپی» در زمینه پسماند و محیط زیست صندوق نوآوری و شکوفایی ارائه شد.
محمد رضا شاه محمدی مدیرعامل شرکت دانش بنیان تولید کننده بنزین و گازوئیل از زباله های پلیمری و پلاستیکی با حضور در خبرگزاری مهر، درباب این پروژه، مزایا، میزان تاثیرگذاری اجرای پروژه در آلودگی هوا و محیط زیست، مشکلات و موانع این شرکت توضیحاتی ارائه کرد.
مشروح گفتگوی خبرنگار مهر با این مدیر دانش بنیان به شرح زیر است:
*آقای شاه محمدی در ابتدا به توضیح کارهای شرکت و پروژه ای که موفق به کسب دانش فنی آن در حوزه تولید بنزین و گازوئیل از پلاسیتک و پلیمر شده اید، بپردازید و بگوئید علاوه بر رفع آلودگی هوا چه دلیلی موجب شد که به فکر استفاده از زباله های ریجکتی بیافتید.
بازیافت زباله ها در کشور همیشه همراه با ایجاد آلودگی محیط زیست است چونکه محصول مفیدی از آن تولید نمی شود؛ روزانه ۹ هزار تن انواع زباله خشک و تر به مجتمع آراد کوه سازمان مدیریت پسماند شهرداری منتقل می شود که حدود ۴۵ درصد آن زباله خشک است. این زباله ها توسط سه یا چهار پیمانکار در آرادکوه جداسازی می شوند که در انتهای خط پردازش پیمان کاران، حجمی از زباله های ریجکتی بدون ارزش اقتصادی باقی می مانند.
بر اساس اطلاعاتی که به دست آورده ایم، حدود ۱۰ درصد این زباله ها پلیمری هستند.
به تعبیری در مجتمع آرادکوه، روزانه چند صد تن زباله پلیمری ریجکتی یافت می شود که می توان آنها را به چند صد تن بنزین و گازوئیل تبدیل کرد. این میزان از تبدیل در سایر استان های دیگر و سایر مناطق حومه تهران قابل توسعه و گسترش است.
در همین راستا ما موفق شدیم دانش فنی «تبدیل ضایعات و زباله های پلیمری و پلاستیکی به بنزین و گازوئیل» را بدست بیاوریم و در ادامه، پایلوت آنرا نیز اجرائی نماییم. ما موفق شدیم در پایلوت به ۱۰۰ درصد بنزین و گازوئیل برسیم.
*فرایند تبدیل پلاستیک به بنزین به چه صورت است؟ در این فرآیند به چه میزان پلیمر و پلاستیک نیاز است تا یک لیتر بنزین و گازوئیل تولید شود؟ آیا پسماندی هم خواهد داشت که برای محیط زیست مفید ضرر داشته باشد؟
این پروسه بوسیله کاتالیست «کراکینگی» در دمای بالا و فشار اتمسفریک انجام می شود مابقی مراحل مختص شرکت است که نمی توانیم راجع به دانش فنی آن سخن بگوئیم.
ضریب تبدیل ضایعات به بنزین و گازوئیل ۸۰ درصد است و این بدان معناست از هر یک کیلو زباله پلیمری و پلاستیک یک لیتر بنزین و گازوئیل تولید می شود؛ این میزان بنزین و گازوئیل از زباله های ریجکتی است و ۱۵ درصد به گاز طبیعی و ۵ درصد به کُک تبدیل می شوند. گاز استحصالی جایگزین برق در واحد صنعتی خواهد شد و در نتیجه به کاهش قابل توجه انرژی در واحد های صنعتی کمک چشم گیری خواهدنمود.
البته که این کُک بدست آمده هم مورد استفاده در صنایع پتروشیمی بوده و کاملا کاربردی است. این کک از بنزین و گاز گران تر است.
در این پروسه به استثنای لاستیک خودرو های سبک و سنگین، پلیمرهایی از جنس پی وی سی و ترجیحا پلی اتیلن تترا فتالات ( P.E.T )، کلیه ضایعات و زباله های ریجکتی شامل پلی اتیلنی، پلی پرو پیلنی، هایم پگ، پلی استایرین و انواع نایلون و نایلکس فاقد کیفیت، برای تبدیل به بنزین و گازوئیل مورد استفاده قرار می گیرند
* آیا کیفیت این بنزین تولید شده همانند بنزین مصرفی فعلی است؟
طی آنالیز تولیدات پایلوت در پژوهشگاه صنعت نفت، اکتان بنزین حاصل از ضایعات پلیمر پس از فیلتراسیون ۸۷.۵ بود در صورتی که اکتان بنزین پس از خروج از برج تقطیر پالایشگاه بدون افزودنی ها بطور معمول زیر ۸۰ است. این نشان میدهد بنزین تولید شده در پروسه پروژه از بنزین فعلی باکیفیت تر است.
همچنین بنزین و گازوئیل استحصال شده دراین فرآیند، عاری از هر گونه گوگرد بوده در صورتیکه حداکثر تا ۱۰۰۰۰ و حداقل تا ۵ هزار پی پی ام گوگرد در تولیدات پالایشگاهی مجاز است.
* اجرای این پروژه چه مزیتی دارد؟
از دیگر خاصیت های این طرح می توان به ارائه خدمات فنی و مهندسی و واگذاری لایسنس به شرکت های خارجی و ارزآوری سالانه حداقل ۶۰۰ میلیون دلار اشاره نمود. همین طور این طرح از ارزش زیست محیطی قابل توجهی برخوردار خواهد بود.
توجیه اقتصادی بسیار مناسب، افزایش اشتغال، جهش تولید و افزایش رونق اقتصادی، ایجاد درآمد ارزی برای کشور، ایجاد درآمد پایدار و مستمر برای شهرداری ها، کمک به اجرای کامل قانون مدیریت پسماند و در نهایت صیانت از محیط زیست از مهم ترین مزایای تحقق دانش فنی مذبور و صنعتی شدن آنست. برمبنای برآوردهای انجام شده، بواسطه اجرائی سازی این پروژه قادر خواهیم بود سالانه۶۰۰ میلیون دلار درامد ارزی ایجاد نماییم.
*آیا سازمان های مربوطه مانند سازمان محیط زیست، اجرای این پروژه را تایید نموده اند یا به عبارتی تایید شده که تولید بنزین و گازوئیل از پلاستیک، آلودگی هوا و محیط زیست را در پی نخواهد داشت؟
در این پروژه آلودگی هوا، پساب و... که لطمه به محیط زیست برساند را نخواهیم داشت؛ این مساله مورد تایید اولیه سازمان محیط زیست نیز قرار گرفته است. در این طرح، زباله های پلیمری بدون این که سوزانده، دفن و یا در طبیعت رها سازی شوند به بنزین، گازوئیل، گاز و کک تبدیل می شوند؛ همین موجب می شود که صدمه ای به محیط زیست وارد نشود. بدین جهت ضمن دارا بودن ارزش زیست محیطی، در نهایت به سلامت و بهداشت عمومی جامعه نیز کمک شایانی نیز می کند.
بنزین و گازوئیل حاصل از ضایعات پلیمری می تواند از کیفیت استاندارد مورد قبول اروپا و امریکا برخوردار باشد. بنزین خام بدست آمده در پایلوت این شرکت همانطور که اشاره کردیم بدون افزودن اکتان بوستر دارای اکتان ۸۷.۵ است و با استفاده از افزودنی های مجاز زیست محیطی به آسانی می توان اکتان آنرا به ۹۵ و بالاتر ارتقاء داد و چون فاقد گوگرد است از کیفیت انچه که در اروپا تولید می شود نیز برتر است.
بر اساس قانون مدیریت پسماند، زباله ها نباید بازیافت و وارد چرخه مصرف انسانی شوند اما این قانون اجرائی نمی گردد و باردیگر زباله ها در قالب انواع کیسه پلاستیک های نایلونی عموما رنگی و یا سایر مصنوعات تولیدی باردیگر به چرخه مصرف بازمی گردند.
فرایند مبتنی بر دانش فنی این شرکت منحصر به فرد است اما این تکنولوژی مورد استفاده، صنعت جدیدی نیست و به تعبیری یک پتروپالایشگاه کوچک به حساب می آید و به لحاظ فنی شدنی و مشکلی ندارد.
در فرآیند تبدیل و تولید، زباله مجددی تولید نمی گردد و به علت این که راکتور حجم بزرگتری نسبت به ورودی ضایعات دارد، ناخالصی ها در راکتور می مانند و با اجرای این پروژه باردیگر وارد چرخه انسانی نخواهند شد.
* قبل از این اشاره کردید بیش از ۱۰ سال است که در امتداد اثبات این پروژه تلاش کردید؛ درباب چالشها بفرمایید.
علی رغم آن چه گفته شد طی سالهای اخیر با چالش هایی برای اجرای این پروژه روبرو شدیم و بروکراسی به حق و ناحق اداری تا حالا مانع از اجرای طرح در اشل صنعتی شده است.
یکی از چالشهای ما در وزارت صمت بود به این صورت که جهت راه اندازی واحد های صنعتی در کشور ابتدا نیاز به ثبت درخواست صدور جواز تاسیس در سامانه وزارت صمت است؛ برای ثبت موفق درخواست در این سامانه می بایست «کد آیسیک» محصول تولیدی را ثبت نمود ( کد گذاری بعنوان روش ساده و دقیق برای تعیین هویت کالا، قطعات، مدارک و اموال، سال ها است که شرکتها و زنجیره های تامین، مورد استفاده قرارمی گیرد).
به دلیل اینکه بنزین و گازوئیل با منشا ضایعات پلیمری و پلاستیکی تا حالا وجود نداشته است بدین جهت ایجاد و تخصیص کد «آیسیک» برای ما بسیار دشوار شد و امکان ثبت و صدور جواز تاسیس تا حالا مقدور نبود.
اما بتازگی کارگروهی پیرامون بررسی و اثبات توجیه فنی و اقتصادی طرح، با همکاری سازمان استاندارد، شرکت ملی پالایش و پخش، وزارت صمت، ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز تشکیل شد تا پس از تایید دانش فنی توسط کارشناسان معاونت علمی و فناوری و صندوق نواوری و شکوفایی کد آیسیک به این طرح اختصاص یابد که این محقق شد و کد آیسیک را دریافت کردیم.
* آیا این پروژه مورد استقبال نهادهای مرتبط قرار گرفته و در صورت اجرا، ظرفیت تولید چقدر است؟
با راه اندازی پایلوت، برخی از معاونین و مدیران پسماند شهرداری های استان مازندران و خیلی از سرمایه گذاران بخش خصوصی داخلی و چند کشور خارجی از پایلوت طرح ما در این شرکت، بازدید نمودند. امیدواریم با ادامه این جلسات و رفع اشکال تخصیص کد «آیسیک» در کشور و کاهش شیوع کووید ۱۹ در دنیا بتوانیم نسبت به راه اندازی واحد های صنعتی با ظرفیت های متناسب با میزان موجودی روزانه زباله های پلیمری در استانهای کشور اقدام نماییم.
بر این اساس، قادر خواهیم بود ظرف ۳ سال حداقل ۵ واحد تبدیل ضایعات پلیمری به بنزین و گازوئیل را با سرمایه گذاری بخش خصوصی در کشور راه اندازی نماییم. هم اکنون قراردادی با سرمایه گذار خصوصی جهت راه اندازی واحد صنعتی در یک منطقه آزاد منعقد شده است.
به دلیل این که مازاد تولید بنزین و گازوئیل در کشور داریم و این نیاز به روش معمول رفع می شود، بدین سبب بنزین و گازوئیل نهایی حاصل از ضایعات پتروشیمی و پلیمری و پلاستیکی با هدف صادرات و ارزآوری به تولید خواهد رسید.
هدف این شرکت با اجرای این پروژه تولید سوخت از زباله، صادرات تولیدات و خدمات فنی و مهندسی و واگذاری لایسنس است. انجمن تولید کننده مصنوعات پلیمری در آلمان، انجمن صنایع بازیافت زباله ترکیه، سرمایه گذارانی در قالب بخش خصوصی از کشور اوکراین، عراق ( اقلیم کردستان )، گرجستان، کانادا، افغانستان همچون شرکتها و کشورهایی هستند که تا به امروز متقاضی گرفتن لایسنس از این شرکت و راه اندازی واحد صنعتی در کشور خود هستند.
*آیا تولید بنزین و گازوئیل از زباله های ریجکتی پروژه مشابهی در خارج از ایران دارد؟
این پروژه تا حالا نه فقط مشابهی در ایران بلکه در خارج از کشور هم نداشته است. اما در این میان تعدادی شرکت دیگر، مدعی هستند که می توانند ضایعات پلیمری را به بنزین و گازوئیل تبدیل کنند. در حقیقت به جز یک مورد که محصول آنها ۹۳ درصد نزدیک به گازوئیل است مابقی حتی پایلوتی را راه اندازی نکرده و موفق به تولید بنزین و گازوئیل نشده اند.
از این رو ما تنها شرکتی هستیم که دانش فنی این طرح را بعنوان اختراع ثبت و طبق قانون ثبت اختراعات و مالکیت صنعتی برای یورو پتنت و یواس پتنت نیز اقدام نموده ایم. البته چنین طرحی در چند شرکت خارج از کشور مانند هلند، هندوستان، کانادا و ژاپن بصورت پایلوت اجرا شده اما آنها نیز موفق به تولید بنزین نشده و فقط به محصولی نزدیک به دیزل دست یافته اند.
*سخن آخر...
تاکنون دانش فنی این شرکت از توجه، حمایت و کمک دستگاه های ذیریط دولتی برخوردار نبوده است. لازم است در فرآیند تبدیل ایده به محصول در کشور ما با عنایت به این که شعار هر سال که به اقتصاد کشور باز می گردد و نقش شرکتهای دانش بنیان در این فرآیند تعیین کننده است، روند آسان تری در پیش گرفته شود.
با توجه به اراده دولت انقلابی، امید است در سال «تولید، پشتیبانی ها و رفع موانع» نه فقط شرکت دانش بنیان ما، بلکه سایر شرکت های دانش بنیان و تولید کنندگان داخلی از حمایت های بی دریغ، بی شائبه و جدی دولت و مجلس انقلابی یازدهم بهره مند شوند. متاسفانه تا حالا با بسیاری از مانع تراشی ها مواجه بودیم. سالهاست پشتیبانی از شرکتهای دانش بنیان مطرح می شود اما هنوز هستند مدیرانی که جدیت و اشتیاقی در عمل ندارند.
امیدواریم به زودی شاهد راه اندازی واحد های صنعتی مبتنی بر دانش فنی این شرکت باشیم.
به گزارش تعمیرکار به نقل از مهر، این طرح در رویداد «دوشنبه های استارت آپی» حوزه پسماند و محیط زیست صندوق نوآوری و شکوفایی ارائه شد.
منبع: تعمیركار
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب