گزارش میدانی از بازار میوه فروشان تجریش
میوه هایی که مقصدشان تمام خانه های سطح شهر نیست
به گزارش تعمیرکار، اینروزها در فضای مجازی که تبدیل گشته اند به صفحاتی برای تجمل گرایی و به رخ کشیدن زندگی های لاکچری، شاهد چیدمان میوه های رنگی بر روی میزها هستیم که شاید نام و طعم آنها برای جمعیت کثیری از جامعه غریب و تبدیل به نماد زندگی های لاکچری شده باشند.
به گزارش تعمیرکار به نقل از ایسنا، بازار تجریش یکی از بازارهایی است که می توانید در آن جا این میوه های رنگی را پیدا کنید. میوه هایی که به صورت تکی فروخته می شوند و قیمت خرید کیلویی آن میلیون را رد می کند. این دفعه با نگاهی خریدار به بازار تجریش رفتم. نکته قابل توجه این بود که هر کسی قیمت متفاوتی را بر محصولات خود گذاشته بود و گویی قیمت ثابتی بر آن بازار حاکمیت نداشت.
سراغ مغازه داری که دستمال به دست بالای سر محصولاتش ایستاده بود و قطره های باران را پاک می کرد که مبادا لکی بر آنها بیفتد رفتم. به یکی از میوه ها که روی آن نوشته بود «کیوانو» اشاره کردم و قیمت پرسیدم که مرد آغاز کرد به توضیح دادن: «قیمتش را ما زدیم ۷۰ هزار تومان بعضی ها گران تر هم می دهند. این میوه را اوایل فقط از افریقا وارد می کردیم، ولی اکنون در مازندران هم کشت می شود ولی به علت شرایط اقلیم فقط به صورت فصلی در ایران داریم و بیشتر مواقع به صورت وارداتی خریداری می کنیم».
تا آمدم باردیگر سوال بپرسم با تندی اظهار داشت: «خانم خریدار نیستی برو مارو از کسب و کار ننداز».
شاگرد میوه فروش مرا به سمت مردی هدایت کرد که حدودا سرش از باقی فروشندگان شلوغ تر بود. اظهار داشت: علی آقا خیلی مشتری راه بندازه برو جوابتو میده».
علی آقا که مرد مسنی بود داشت با صبر و حوصله دسته های سیر را در کیسه می گذاشت و با خریدار خوش و بش می کرد. به سمتش رفتم و سوالم را از او درباره ی قیمت میوه ها و این که چطور قیمت گذاری می کنند پرسیدم که با صبر و حوصله آغاز کرد به توضیح دادن: «آووکادو از کنیا وارد میشه و چندان هم مزه خاصی نداره ولی حدودا بیشتر مشتریان دوست دارند، تو همین بازار هم بچرخی از ۷۰ هزار تا ۳۰۰ هزار هم می تونی پیداش کنی ولی گول این بسته بندیا رو نخور، با یه بسته بندی و سلفون کشی گرون تر میدن بهت وگرنه همش از کنیا میاد و هیچ فرقی با هم ندارن».
سراغ میوه های دیگر رفت و اظهار داشت: «این یکی اسمش دراگون سرخه که طبع گرمی داره. بهش میوه اژدها هم می گن طعم شیرینی داره. هم اکنون قیمتش حدود ۳۵۰ هزار تومانه ولی یه روزایی از سال تا ۸۰۰ هزار تومانم فروش رفته. یا اون یکی اسمش رامبوتان هست که تو هر بسته ۷ تا ۱۰ تا هست و هر بسته بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان فروش میره مزه ش یه جورایی شبیه انگور خودمونه، برعکس قیافش چیز عجیب غریبی نیست. اون یکیو میبینی؟ تو جعبه س بسته بندی شده. اسمش فیسالیس هست که مغز داخلش خوردنیه و قیمت هر بسته ۱۰۰ گرمی ۳۰۰ هزار تومانه. میوه بلوط و میوه کاکتوس نیم کیلو حدود ۲۵۰ هزار تومان قیمتش هست میگن یه جورایی خواص درمانی هم دارن. اما چندان مشتری هم ندارند. مشتری های خاص خودشون رو دارن اما به اندازه سیب و پرتقال که مردم میشناسنشون فروش نمیره».
علی آقا در رابطه با این که بیشتر چه افرادی این میوه ها را خریداری می کنند، اظهار داشت: «این میوه ها هم مشتریای ثابت خاص خودشونو پیدا کردن. یه زمانی دو سه تا مغازه بیشتر از این میوه ها نمیفروختن ولی هم اکنون همه مغازه های شمال تهران میفروشن. قبلا مجبور بودیم خیلی ارزون تر از قیمت خرید بدیم بره که فقط خراب نشه و سرمایه مون هدر نره ولی هم اکنون نسبت به سابق اوضاع بهتره. ولی هنوزم نمیشه گفت وارد سبد تغذیه مردم شده. مشتری ثابت ها میان خرید».
وقتی پرسیدم چرا انقدر قیمت این میوه ها بالا است و آیا تعزیرات بر فروش و قیمت گذاری آنها نظارتی دارد یا نه؟ اظهار داشت: بیشتر این میوه ها قاچاقی وارد می شن و چون جزو سبد تغذیه اصلی مردم نیستن قیمتشون هم جایی ثبت نشده. یعنی بعضی میوه ها مثل دراگون و پشن فروت میرسه به دست دلال و ما از دلال میخریم. شوتی سوار اکثرا این میوه هارو میاره. تعزیرات هم سالی دوبار میاد یه نظارتی می کنه و تذکری هم میده ولی تو گزارشش نمی نویسه قاچاقه خب چی بنویسه؟ میوه هست دیگه. اما قیمت دلار که میره بالا این میوه ها نسبت به باقی میوه ها گرون تر میشن. این که میبینی دونه ای میفروشیم هم به خاطر اینه که خودمون هم دونه ای می خریم. حالا دیگه خیلی جرئی تر نپرس داستان میشه».
زنی که درحال خرید بود و حرف های علی آقا را شنیده بود با ناراحتی و گلایه اظهار داشت: «خانم دنبال چی هستی؟ حالا این میوه ها به اسم وارداتی بودن گرونن بقیه میوه ها چی؟ دیگه با این وضع اقتصادی حدودا میشه گفت خیلی چیزا دارن از سبد تغذیه مردم حذف میشن. مثلاً همین گوجه سبز مگه وارداتیه؟ روزای اول باید میلیونی پول میدادی تا بخری. یه سری میوه های خودمون هم هم اکنون خداتومن باید پول بدی تا ببری واسه خانواده. دیگه هم اکنون به نظر من میوه خوردن شدن لاکچری بازی».
زن با ناراحتی می رفت که علی آقا اظهار داشت: «حالا خانم هم پر بیراه نمی گفت. همین میوه های به صورت مثال لاکچری مشتریاشون آدمایی بودن که می خواستن سفره عقد بچینن و دنبال مانور دادن جلو چشم فامیل بودن. وگرنه که تو حالت عادی بیای بازار آنچنان هم شلوغ نیست. اما جالب ماجرا میدونی چیه خانم؟ کل هفته بیای اینجا مثل امروز بازار خلوته اما پنجشنبه جمعه ها که قیمت بالاتره مشتری از جنوب تهران هم دارم. مشتری از شهرستان هم دارم. میدونی میخوام چی بگم؟ انگار گرون تر که میشه تقاضا هم زیاد میشه».
حالا دیگر بازار تجریش تنها زیبایی و رنگ و روی دلپذیر نبود. چراغی روشن شده بود از پشت پرده بازاری که چندان حرارت نداشت و نه برای فروشندگان بازار بود و نه مردم قدرت خرید داشتند تا بتوانند رنگ و بو را به خانه هایشان ببرند.
منبع: تعمیركار
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب